Türkiye Prefabrik Birliği | Sayı: 150

MAKALE BETON PREFABRİKASYON NİSAN 2024 ◆ SAYI : 150 12 frequently used in the precast industri- al buildings, can be connected to the load-bearing system, foundation and each other by the mechanical, welded or wet connection type methods/ele- ments. Cladding panels are conside- red as non-structural elements at the design stage and are combined as a mass. In some buildings where the cladding panels are connected rigidly to the load-bearing system, unforese- en large shear force demands occur during an earthquake, and damage may occur as the connection met- hod/elements cannot resist the large cyclic displacements. In this context, the use of steel cushion type damping connection element, which was deve- loped in ITU within the scope of the European Union SAFECLADDING pro- ject completed in 2015, in the conne- ction of reinforced concrete cladding panels was numerically exemplified. Steel cushion can be used in the con- nection of reinforced concrete clad- ding panels to the load-bearing sys- tem, each other and the foundation during the initial construction phase, and can also be used as a retrofit- ting member to increase earthquake safety of the building. The numerical models generated for two structural systems called “bare structure” and “hybrid structure” were subjected to nonlinear time history analysis under the effect of an earthquake set scaled according to the design acceleration spectrum. The obtained base she- ar and storey drift demands, and the internal force-deformation distribu- tions and the residual displacement demands were compared. When the cladding panels are connected to the load bearing system with steel cushi- ons, the earthquake performance of the building is improved. Although the base shear demands increased, the column shear force demands decrea- sed. Relative drift demands decreased by 54% in the short direction and 78% in the long direction of the building. While the displacements in the steel cushions remained within its capacity, the residual displacements recorded were small. Since the largest residu- al displacement recorded in the steel cushions was 4 mm, it was concluded that there was no noticeable change in the positions of the facade panels after the earthquake. Keywords: Precast Reinforced Conc- rete Building, Reinforced Concrete Cladding Panels, Seismic Behavior, Metallic Connector, Steel Cushion. 1. GİRİŞ 06 Şubat 2023 tarihinde yaşadığımız depremler, diğer yapı sistemlerinde olduğu gibi önüretimli betonarme sa- nayi yapılarında da yapısal performan- sın gözden geçirilmesini ve gerekli ise güvenilir ve pratik güçlendirme yön- temlerinin kullanılmasını hatırlatmıştır. Depremlerde can kaybı yaşamamak, üretim araçlarını kaybetmemek ve üretime kesintisiz devam edebilmek önemli hedeflerdir. Deprem etkisine karşı bina taşıyıcı sistemlerinin iyileştirilmesi için kul- lanılan geleneksel dayanım ve rijitlik arttırıcı yöntemler yerine veya onlarla birlikte deprem enerjisi tüketen eleman ve sistemlerin kullanımı gün geçtikçe yaygınlaşmaktadır. Metalik sönümle- yiciler, ekonomik olmaları ve büyük depremler sonrasında değiştirilebilir olmaları nedeniyle öne çıkmaktadır. Li- teratürde yer alan çok sayıdaki deney- sel çalışma, metalik sönümleyicilerin deprem enerjisini plastik deformas- yonları ile tüketerek, kullanıldığı taşıyı- cı sistemde elemanların deformasyon istemlerini ve hasar düzeylerini azalttı- ğını kanıtlamıştır. Deprem enerjisinin çelik plakaların de- formasyonu ile tüketilmesi fikri Kelly (1972) tarafından ortaya atılmıştır. Bergman ve Goel (1987), Whittaker vd. (1991) ve Tsai vd. (1993) eğilme etkisinde enerji tüketme özelliği olan çapraz ve üçgen formda tasarlanmış TADAS olarak isimlendirilen metal lev- ha elemanlar geliştirmişlerdir. Priest- ley (1991), prekast panellerin düşey birleşim noktalarında kullanılmak üze- re enerji tüketebilen çelik bağlantı ele- manları geliştirmiştir. Nakashima vd. Prof. Dr. Hasan ÖZKAYNAK İstanbul Teknik Üniversitesi (İTÜ) İnşaat Mühendisliği Bölümünden 2000 yılında mezun olmuştur. İTÜ Fen Bilimleri Enstitüsü İnşaat Mü- hendisliği Anabilim Dalı, Deprem Mühendisliği Programında 2002 yılında yüksek lisans eğitimini ta- mamlamıştır. 2010 yılında “Dolgu duvarları lifli polimerler ile sargılan- mış betonarme çerçeve sistemlerin deprem davranışı ve yapısal sönüm özellikleri” başlıklı çalışması ile İstanbul Teknik Üniversitesi’nden doktora derecesini almıştır. İstanbul Teknik Üniversitesi Yapı ve Dep- rem Mühendisliği Laboratuvarında yürütülen ulusal ve uluslararası öl- çekli araştırma projelerinde 2006 yılından itibaren araştırmacı olarak görev almaktadır. Yapı ve deprem mühendisliği alanında ulusal ve uluslararası indekslerde taranan bildiri ve yayınları bulunmaktadır. Halen, İstanbul Beykent Üniversitesi Mühendislik-Mimarlık Fakültesi İn- şaat Mühendisliği Bölüm Başkanlığı görevini sürdürmektedir.