MAKALE
BETON PREFABRİKASYON
TEMMUZ 2014
◆
SAYI : 111
6
bölge bağlantı olarak tanımlanmak-
tadır (ACI 550.2R, 2013). Moment
aktarabilen bağlantılar, düzlem-içi
momentleri yapı elemanları arasında
transfer edebilmek, yapının yanal rijitli-
ğini ve dayanımını arttırmak için teşkil
edilmektedir. Bu bağlantılar, kaynak,
bulon ya da ard-germe elemanlarının
kullanıldığı kuru bağlantılar, monolitik
yapı davranışına benzer ıslak (ben-
zeştirilmiş) bağlantılar (ACI 550.2R,
2013)
ve kompozit (ıslak-kaynaklı)
bağlantılar olmak üzere üç ana sınıfa
ayrılabilir. Kompozit bağlantıda kiriş alt
boyuna donatıları kiriş uç alt plakası-
na kaynaklı olup, bu plaka da kolon-
daki kısa konsola kaynaklanmaktadır.
Birleşim bölgesinde kiriş üstünde ve
kolonda birleşim üstünde boşluk bıra-
kılmakta ve kiriş süreklilik donatılarının
bu boşluktan yerleşimi yapılmaktadır.
Döşeme elemanların yerleşimi ile ta-
mamlayıcı beton dökümü yapılarak
üretim tamamlanmaktadır. Kompozit
bağlantılar ülkemizdeki çok katlı pre-
fabrik yapılarda yaygın olarak kullanıl-
maktadır.
Kompozit bağlantılar kullanılarak oluş-
turulmuş dış kolon-kiriş birleşimleri
üzerine yürütülmüş önceki deneysel
çalışmalarda, numune kapasitesindeki
ani azalmalara donatıların kaynaklan-
ması sırasında mekanik özelliklerdeki
olası kayıpların neden olabileceği belir-
lenmiştir (Ertaş ve diğ., 2006; Karado-
ğan ve diğ., 2012). Kaynaklama işle-
minin donatıların mekanik özeliklerine
etkilerinin araştırıldığı bir diğer çalış-
mada ise donatıda ulaşılan maksimum
birim deformasyonun belirgin bir şekil-
de azaldığı ve karbon içeriğindeki artı-
şın kaynaklanabilirliği olumsuz yönde
etkilediği belirlenmiştir (Rodriguez ve
Rodriguez, 2006).
Yapı elemanlarının sismik etkiler altın-
daki tepkilerinin analitik yöntemlerle
tahmin edilmesi deneysel çalışmaların
ana hedeflerinden biridir. Kullanılan
analitik modellerin de yapı elemanları
ya da alt sistemlerinin testler sırasında
gösterdikleri davranışı rijitlik azalma-
sı, dayanım azalması, enerji tüketimi,
çevrim sıkışması vb. açısından uygun
yaklaşıklıkta temsil edebilmesi gerek-
mektedir.
Şekil 1.
Monotonik testler sonucu normalize edilen gerilme-birim deformasyon ilişkileri
(
Monti ve Nuti, 1992).
Serap KAHRAMAN
Prof. Dr.
Prof. Dr. Serap Kahraman, lisans eğitimi-
ni Orta Doğu Teknik Üniversitesi, yüksek
lisans ve doktora eğitimini Dokuz Eylül
Üniversitesi’nde tamamladı. Akademik
çalışmalarını Dokuz Eylül Üniversitesi
İnşaat Mühendisliği Bölümü’nde sürdür-
mektedir.
Mukavemet, ileri yapı statiği, sonlu ele-
manlar yöntemi, plak teorisi derslerini
vermekte, deneysel yapı mekaniği, dep-
rem riski, deprem hasarlarının azaltılma-
sı, betonarme yapıların deprem perfor-
manslarının iyileştirilmesi, kullanıcı dostu
güçlendirme yöntemleri, yapı sağlığının
gözlenmesi, mühendislik eğitimi üzerine
çalışmaktadır.
Tablo 1.
Deney numunelerinin özellikleri ve deney parametreleri.
Numune
α
L
k
a/d
ρ
w
s
h
/
∅
L
L
ab
C
C
eq
(
mm)
(%)
(%)
(%)
P1
2,0
450
3,0
0,52
5,55
-
0,31
0,491
P2
1,2
300
3,15 0,52
5,55
-
0,196 0,348
P3
1,2
300
3,15
1,0
4,2
10
∅
L
0,19
0,348