MAKALE
BETON PREFABRİKASYON
TEMMUZ 2014
◆
SAYI : 111
7
Çalışma kapsamında, ülkemizdeki
prefabrik yapılarda yaygın olarak kul-
lanılan kompozit iç kolon-kiriş bağlantı
türlerinin deneysel olarak incelenmesi
ve baskın hasar modlarının belirlene-
rek iyileştirme önerilerinin sunulması
amaçlanmıştır. Ayrıca yayılı plastisi-
te yaklaşımına dayalı lif (fiber) esaslı
sayısal modeller kurularak numune
davranışlarının benzeştirilmesi ve pre-
fabrik yapıların doğrusal olmayan ana-
lizlerinde kullanılabilir bu modellerin
model parametrelerinin tespit edilmesi
de hedeflenmiştir.
2.
DENEYSEL ÇALIŞMA
2.1
Deney Numuneleri
Sunulan çalışmada, ülkemizde çoğun-
lukla tercih edilen kompozit bağlantıları
barındıran iç kolon-kiriş birleşim nu-
muneleri üzerine yürütülmüş ve kapsa-
mı daha geniş bir test programındaki
üç adet prefabrik numunenin deney
sonuçları ve bir numune için analitik
model sonucu irdelenmiştir. Deney
numuneleri, deprem yükleri altında
çerçeve sistem içerisindeki kolon ve
kiriş elemanların yaklaşık orta bölge-
lerinde oluşan moment sıfır noktaları
arasında kalan iç birleşim bölgelerini
temsil edecek şekilde oluşturulmuş-
tur. İç kolon-kiriş birleşim numuneleri
laboratuar imkânları dikkate alınarak ½
ölçekli olarak hazırlanmış ve yer değiş-
tirme kontrollü tersinir-tekrarlı yükler
altında test edilmiştir.
P1 ve P2 numuneleri için ana değişken,
Deprem Yönetmeliğinde (2007) kay-
naklı bağlantılar için belirtilen kaynak
katsayısı (
α
)
olarak dikkate alınmıştır.
Deneysel çalışmada bağlantı numune-
leri için TS 708 (2010)’a göre karbon
oranı ve karbon eşdeğeri sınırlandırılan
B420 C donatı sınıfının kullanılması
öngörülmüştür. Bağlantı numune-
si testlerinin gerçekleştirilmesinden
sonra kiriş alt boyuna donatılarından
alınan örnekler üzerinde spektrometrik
analizler yaptırılmıştır. Bu analizlerde
P1 numunesindeki boyuna donatının
karbon oranının, P2 numunesindeki
boyuna donatıya göre yüksek olduğu
belirlenmiştir. P3 numunesi ise P1 ve
P2 numunelerinde belirlenen hasar
gözlemleri ışığında oluşturularak test
edilmiştir (Girgin, 2014).
Ardgermeli birleşimlerde yumuşak
donatıların düşük göreli kat ötelenme
seviyelerinde kopmasını engellemek
için aderans bozulma boyu bırakılması
uygulanan bir yöntemdir (Ertaş, 2005;
Atalay, 2010). Cheok ve diğ. (1994),
aderans bozulma boyunun gereken-
den kısa bırakılması halinde birleşim
bölgesinin sağlaması gereken göreli
kat ötelenme oranlarına ulaşılamadan
donatıların kopabileceğini, belirlenen
İbrahim Serkan MISIR
Dr. Müh.
İnşaat Mühendisliği eğitimini 1995-
1999
yılları arasında Dokuz Eylül
Üniversitesi'nde tamamladı. 2004 yılına
kadar Kocaeli depreminde hasar gören
binaların hasar tespit ve güçlendirme pro-
jelerinin hazırlanması işlerinde ve ayrıca
çelik bina inşaatlarının saha mühendis-
liği görevlerinde bulundu. 2004 yılında
DEÜ Yapı Yüksek Lisans Programı'nı ta-
mamladı. "Betonarme Yapıların Deprem
Davranışının İyileştirilmesinde Çimento
Şerbeti Emdirilmiş Lifli Beton (SIFCON)
Kullanımı" adlı tez ile 2011 yılında DEÜ
Fen Bilimleri Enstitü'sünden "Doktor Mü-
hendis" unvanı aldı. DEÜ Yapı Mühen-
disliği Laboratuvarı'nın kurucu öğretim
elemanlarından olup görev aldığı deney-
sel projeler sırasında quasi-statik deney
sistemleri ve küçük-orta ölçekli sarsma
tablaları kurulmuştur. 2004 yılından beri
DEÜ İnşaat Mühendisliği Bölümü'nde Uz-
man kadrosunda görevli olup halihazırda
doktora sonrası araştırmaları için TUBİ-
TAK burslusu olarak Virginia Tech-ABD'de
bulunmaktadır.
Şekil 2.
Prefabrik iç kolon-kiriş bağlantı numunelerinin montaj aşaması.